قرارداد مستقل
اول قرار داد مستقل کاری من کنار یه چهار راه شلوغ بسته شد .
بعد اصلاح شده:
اولین قرار داد مستقل کاری من کنار یه چهار راه شلوغ بسته شد .
مثبت نود و هشت 914
...تو دلم بهش فحش می دم و می گم شانس اوردی تو خونه ام و ال لا از همین پشت گوشی یه کاری می کردم که نتونی زبونو تو دهنت بجنبونی
هر چی خواستی به هر کی خواستی بگی اونم وقتی داری اشتباه می کنی .
خواب شایدم بیداری
دارم براش می گم
رفتم کیف بخرم تو مغازه ٬ بعد ساکت می شم ...
می گه خب
می گم راستش الان که فکر می کنم ... نمی دونم خواب دیدم ... یا ... واقعا رفتم کیف بخرم.
می گه ... مسخره... .
جادوگر
اگر من بگم در همسایگی ما یک جادوگر زندگی می کند شما باورتون می شه ؟
ساعت مچی
ساعت بر نمی دارم شاید یادم بره می خواهی بری.
15
وقتی تو 15 سالگی بزرگترتون بهتون می گه کارتون اشتباه ، بپذرید چون خودتون
شاید وقتی 65 سالتون شد هم نفهمید که کارتون اشتباه.
گاهی وقتا مشکلی هست بدون راه حل به نام زمان.
خوب
چه خوب ادمی میمیرد.
و
و زیرآبی که می رود
و رفیقی که نارفیق نیس ولی رفیق هم نیس
و دعایی که بایید کرد
و دلم که هیچی ازش نمونده بس که تنگ شده است برایت
و کمکی که از دستم بر نمی اید
و سرم که درد می کند
و سوال هایی که جواب ندارم برایشان
کوچیک
و دنیای که کوچیکه ... خیلی کوچیک.
نگید ...
لطفا دروغ نگید .
مولوی
شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی
بسی اشتر بجست از هر سوی کرد بیابانی
چو اشتر را ندید از غم بخفت اندر کنار ره
دلش از حسرت اشتر میان صد پریشانی
در آخر چون درآمد شب بجست از خواب و دل پرغم
برآمد گوی مه تابان ز روی چرخ چوگانی
به نور مه بدید اشتر میان راه استاده
ز شادی آمدش گریه به سان ابر نیسانی
رخ اندر ماه روشن کرد و گفتا چون دهم شرحت
که هم خوبی و نیکویی و هم زیبا و تابانی
خداوندا در این منزل برافروز از کرم نوری
که تا گم کرده خود را بیابد عقل انسانی
شب قدر است در جانب چرا قدرش نمی‌دانی
تو را می‌شورد او هر دم چرا او را نشورانی
تو را دیوانه کرده‌ست او قرار جانت برده‌ست او
غم جان تو خورده‌ست او چرا در جانش ننشانی
چو او آب است و تو جویی چرا خود را نمی‌جویی
چو او مشک است و تو بویی چرا خود را نیفشانی
فراقی
چه بی‌تابانه می‌خواهمت ای دوری‌ات آزمونِ تلخِ زنده‌به‌گوری!
چه بی‌تابانه تو را طلب می‌کنم!
بر پُشتِ سمندی
گویی
نوزین
که قرارش نیست.
و فاصله
تجربه‌یی بیهوده است.
بوی پیرهنت،
این‌جا
و اکنون. ــ
کوه‌ها در فاصله
سردند.
دست
در کوچه و بستر
حضورِ مأنوسِ دستِ تو را می‌جوید،
و به راه اندیشیدن
یأس را
رَج می‌زند.
بی‌نجوای انگشتانت
فقط. ــ
و جهان از هر سلامی خالی‌ست.
-پدر شاملو.